|
« Назад 17.06.2017 13:35 
Ганна Каралюк: Быць Чалавекам ДУА СШ №25 г.Брэста, 5А клас У 2016 годзе споўнілацца 75 гадоў з пачатку Вялікай Айчыннай вайны – найвялікшай трагедыі ў гісторыі нашай краіны. Усе ведаюць, колькі бед прынесла яна людзям:загінуў кожны трэці жыхар краіны,тысячы знявечаных, асірацелых, было спалена больш за 9200 вёсак, каля 400 тысяч жыхароў было вывезена на катаржныя работы і рабства ў Германію... Кожны другі з іх не вярнуўся на Радзіму – памер ад хваробы, цяжкай працы або быў забіты за нежаданне стаць рабом. Немцы называлі іх «остайбартер»,ці ўсходнія рабочыя. Гэтыя людзі не трымалі ў руках зброі, але смерць была таксама ўвесь час побач, як і ў франтавікоў. Перамагчы для іх азначала толькі адно-выжыць і застацца Чалавекам. А зрабіць гэта было няпроста. Маю прабабулю Горбач АляксандруІванаўну немцы забралі ў Германію шаснаццацігадовай. Везлі іх у брудных таварных вагонах.Зрэдку на невялікіх станцыях давалі хлеб і ваду.Ехалі доўга,здавалася,што дарога ніколі не скончыцца.Нарэшце прыехалі.На вакзале ўсіх пастроілі ў калону і пагналі праз горад у перасылачны пункт.Памылі ў лазні, правялі санапрацоўку нейкай смярдзючай вадкасцю.
Спачатку трапіла прабабуля ў канцлагер, а потым на працу да фермера. Гаспадар быў добрым, шкадаваў яе. Працавала непадалёку ад горада Франкфурт-на Майне. Пазней прабабулю і другіх людзей вызвалілі англічане. Але адразу на Радзіму яна не трапіла, таму што ўсіх накіроўвалі ў лагеры, так званыя “фільтрацыі”. Там людзі знаходзіліся да тых пор, пакуль не прыходзіла вестка, што хоць нехта з радні быў жывым. Адначасова былых палонных агітавалі паехаць жыць у Францыю, Англію.Некаторыя згаджаліся, але прабабуля Аляксандра адмовілася. Ішоў час, звестак аб родных усё не было і не было. Прабабуляпайшлапрацаваць санітаркай у шпіталь у Польшчы.Прайшлі доўгія два гады, і толькі тады, у 1947 годзе, яна атрымала вестачку з Радзімы, што яе бацька жывы.Горка плакала ўся сям’я галоўнага ўрача шпіталя, калі яна ад’язджала дадому.Прывыклі ўсе да яе, палюбілі за выхаванасць, працалюбівасць і дружалюбнасць. З вялікай радасцю сустракалі прабабулю Аляксандру родныя. У 1950 годзе вярнуўся ў родную вёску Вялікая Гаць Івацэвіцкага раёна і мой прадзядуля Джэжора Васілій Малафеевіч,які ваяваў у Маньчжурыі, Ханкінголе. Удзельнічаў у вызваленні Будапешта. У 1952 годзе ён ажаніўся з Горбач Аляксандрай Іванаўнай,маёй прабабуляй. Пасля вяртання на Радзіму прабабуля Аляксандра доўгі час працавала ў калгасе рахункаводам, касірам. У вёсцы яе вельмі любілі і паважалі. А якія смачныя пірагі , пышкі ды пончыкі яна выпякала!Проста смаката! Я вельмі сумую па прабабулі, якая памерла тры гады назад. І буду заўсёды памятаць яе словы: “Галоўнае, каб з цябе быў Чалавек”. |
Ганна Каралюк: Быць Чалавекам
Фактически позиция Топонимической комиссии при Совете министров РБ направлена на формирование нерусского (пропольского) топонимического ландшафта в Белоруссии, что не только грубо искажает белорусскую историю, но и способствует отдалению Белоруссии от России, торможению интеграционных процессов в рамках Союзного государства и ЕАЭС.
Украина и украинцы – часть нашего Русского мира, часть нашего большого русского народа. Сейчас Украина во мгле нацизма и бандеровщины, захвачена и управляется нашими врагами. Однако это часть нашего цивилизационного пространства наряду с нынешней Российской Федерацией и Республикой Беларусь и отказаться от части своей истории, части своего народа Россия не сможет по определению, тем более допустить, чтобы недра и богатства Украины навсегда перешли под контроль иноземцев. Но сейчас придётся делать непростой выбор. Думаю, мы в этой ситуации должны поддержать Владимира Путина и принимаемые им решения. Они не всегда представляются очевидными и тем более популярными в ситуации СВО, но и В.Путин, и руководство России делают всё возможное в сложившейся тяжелейшей геополитической ситуации. Тем более важно сохранить единство общества, чтобы быть готовыми к дальнейшей защите своей свободы и независимости.
24 февраля 2022 года Россия начала Специальную военную операцию на Украине, введя войска по всей линии государственной границы. Первоначально ВСУ не смогли оказать должного сопротивления и начали стремительно откатываться по обе стороны от давно укреплённых и прочно удерживаемых украинскими силами позиций под Донецком. Через несколько недель фронт встал – ВСУ заняли боевые позиции, а в боевые подразделения потёк поток мобилизованных украинцев. Мне это напомнило ситуацию с началом освобождения Белорусской ССР. Первые серьёзные бои за белорусские территории Красная Армия начала в конце 1943 года, но наше наступление фактически захлебнулось, перейдя в стадию затяжных тяжёлых боёв при практически замершем фронте.
Рецензия на рукопись книги Е.Я.Подлесного «БНР: правда и вымыслы.
В начале 90-х годов XX столетия вопрос ставился не только о вытеснении русского языка, но и о тотальной (по словам тогдашнего главы Республики Беларусь Станислава Шушкевича) дерусификации белорусов, т.е. о радикальном искажении национального самосознания белорусского народа. При этом упор в этом сомнительном деле делался на всестороннюю фальсификацию исторического и в целом гуманитарного образования.