САЙТ ОБЩЕСТВЕННЫХ ОРГАНИЗАЦИЙ РОССИЙСКИХ СООТЕЧЕСТВЕННИКОВ В РЕСПУБЛИКЕ БЕЛАРУСЬ
Адрес:
220030, г.Минск, ул.Революционная, 15А

Ганна Каралюк: Быць Чалавекам

« Назад

17.06.2017 13:35

Ганна Каралюк: Быць Чалавекам

ДУА СШ №25 г.Брэста, 5А клас

У 2016 годзе споўнілацца 75 гадоў з пачатку Вялікай Айчыннай вайны – найвялікшай трагедыі ў гісторыі нашай краіны. Усе ведаюць, колькі бед прынесла яна  людзям:загінуў кожны трэці жыхар краіны,тысячы знявечаных, асірацелых, было спалена больш за 9200 вёсак, каля 400 тысяч жыхароў было вывезена на катаржныя работы і рабства ў Германію...  

Кожны другі з іх не вярнуўся на Радзіму – памер ад хваробы, цяжкай працы або быў забіты за нежаданне стаць рабом. Немцы называлі іх «остайбартер»,ці  ўсходнія рабочыя.  Гэтыя людзі не трымалі ў руках зброі, але смерць была таксама ўвесь час побач, як і ў франтавікоў. Перамагчы для іх азначала толькі адно-выжыць і застацца Чалавекам. А зрабіць гэта было няпроста.

Маю  прабабулю Горбач АляксандруІванаўну  немцы забралі ў Германію шаснаццацігадовай.  Везлі  іх у брудных таварных вагонах.Зрэдку на невялікіх станцыях давалі хлеб і ваду.Ехалі доўга,здавалася,што дарога ніколі не скончыцца.Нарэшце прыехалі.На вакзале ўсіх пастроілі ў калону і пагналі праз горад у перасылачны пункт.Памылі ў лазні, правялі санапрацоўку нейкай смярдзючай вадкасцю.

Горбач Аляксандра -ванавна

Спачатку трапіла прабабуля ў канцлагер, а потым на працу да фермера. Гаспадар быў добрым, шкадаваў яе. Працавала  непадалёку ад горада Франкфурт-на Майне.

Пазней прабабулю і другіх людзей вызвалілі англічане. Але адразу на Радзіму яна не трапіла, таму што ўсіх накіроўвалі ў лагеры, так званыя “фільтрацыі”. Там людзі знаходзіліся да тых пор, пакуль не прыходзіла вестка, што хоць нехта з радні быў жывым. Адначасова былых палонных агітавалі паехаць жыць у Францыю, Англію.Некаторыя згаджаліся, але прабабуля Аляксандра адмовілася.

Ішоў час, звестак аб родных усё не было і не было.  Прабабуляпайшлапрацаваць санітаркай у шпіталь у Польшчы.Прайшлі доўгія два гады, і  толькі тады, у 1947 годзе, яна атрымала вестачку з Радзімы, што яе бацька жывы.Горка плакала ўся сям’я галоўнага ўрача шпіталя, калі яна ад’язджала дадому.Прывыклі ўсе да яе, палюбілі за выхаванасць, працалюбівасць  і дружалюбнасць.

З вялікай радасцю  сустракалі прабабулю Аляксандру родныя.

У 1950 годзе вярнуўся ў родную вёску Вялікая Гаць Івацэвіцкага раёна  і мой прадзядуля Джэжора Васілій Малафеевіч,які ваяваў у Маньчжурыі, Ханкінголе. Удзельнічаў у вызваленні Будапешта.

У 1952 годзе ён ажаніўся з Горбач Аляксандрай Іванаўнай,маёй прабабуляй.

Пасля вяртання на Радзіму  прабабуля Аляксандра  доўгі час працавала ў калгасе рахункаводам, касірам. У вёсцы яе вельмі любілі і паважалі. А якія смачныя пірагі , пышкі ды пончыкі яна выпякала!Проста смаката! Я вельмі сумую па прабабулі, якая памерла тры гады назад.  І буду   заўсёды памятаць яе словы: “Галоўнае, каб з цябе быў Чалавек”. 



Последние новости
все новости
19.04.24

Всего два дня спустя после приводнения «Аполлона» на 26 июля 1975 года Землю вернулся и спускаемый аппарат «Союза-18». П.И.Климук и В.И.Севастьянов провели на борту «Салюта-4» 62 дня, но, конечно же, их полёт остался несколько в тени триумфального завершения проекта «Союз-Аполлон». По возвращении на родную планету П.Климук стал готовиться к новому полёту в рамках международной космической программы «Интеркосмос» - Советский Союз решил оказать помощь в подготовке к космическим полётам и их практическом осуществлении космонавтам своих стран-союзников.

18.04.24

23 марта 2024 года с космодрома «Байконур» в Казахстане стартовала ракета-носитель «Союз-2.1а», которая вывела на орбиту пилотируемый космический корабль «Союз МС-25». На борту было три человека – командир корабля российский космонавт Олег Новицкий (белорус по происхождению), астронавтка НАСА Трейси Дайсон и первая белорусская космонавтка Марина Василевская. Для современной Республики Беларусь это стало грандиозным событием – Марина Василевская, в прошлом проводница-инструктор национальной компании «Белавиа», отправилась покорять космическое пространство, а весь мир увидел на её космической одежде гордый красно-зелёный белорусский флажок с национальным орнаментом.

16.04.24

В наступившей тишине вдруг раздался голос Абрама. Одиннадцатилетний мальчик, который только что лишился родителей, попросил оккупантов о последнем желании – сыграть на скрипке. Удивленные неожиданной просьбой, немцы согласились. Они ожидали слезливо-молящей мелодии. Но неожиданно грянули звуки, которые гитлеровцы осознали не сразу. Зато их узнали все советские люди. Это был «Интернационал»! И распрямились плечи, и возродилась надежда, что Родина будет освобождена, чтобы ни случилось с ними. Сначала робко, а потом все громче и громче запели обреченные и те, кого фашисты пригнали устрашить расправой. Выйдя из оцепенения, враги заорали, чтобы мальчик немедленно прекратил играть. Но он продолжал до тех пор, пока его не прошили несколько автоматных очередей.

10.04.24

Россия сталкивается с масштабными и серьёзными вызовами. Решить их будет непросто. Но решать нужно – начиная от проверки правомочности получения российского гражданства за последние 10-15 лет и заканчивая наведением порядка в этнических анклавах и диаспорах. Миграционная политика должна быть пересмотрена – в Россию путь должен быть открыт не для тех, кто «хочет приехать», а для тех, кто действительно нужен и необходим, но опять же – на определённый срок.

04.04.24

Мировая экономика в конце 1990-х – начале 2000-х годов пережила «китайский шок» - резкий наплыв дешевой продукции из КНР. Все это привело к банкротству ряда отраслей промышленности на Западе, особенно в США, которые не выдерживали конкуренции с китайскими товарами. Надо отметить, что США долгое время поддерживали уровень жизни в стране за счет низких цен на китайский импорт. Судите сами: в 1991 году доля Китая в промышленном импорте США составляла 4,5%, а в 2011 – уже 23,1%.

Яндекс.Метрика Рейтинг@Mail.ru