|
« Назад 09.12.2016 11:20 
«У Расеі да Паўлаўца ніякіх прэтэнзіяў, вынаходка мясцовая для мяне ня вельмі зразумелая», — Герашчанка Cтаршыня віцебскага грамадзкага абʼяднаньня «Рускі дом» Андрэй Герашчанка пракамэнтаваў карэспандэнту Свабоды інфармацыю ў СМІ пра затрыманьне аўтараў расейскіх сайтаў Дзьмітрыя Алімкіна і Юрыя Паўлаўца. «Што тычыцца Алімкіна, я яго ня ведаю, а Паўлаўца я ведаю асабіста. Для мяне гэтая гісторыя дзіўная, падазроная, і, улічваючы грамадзкі рэзананс, я лічу, што сьледчыя органы павінны або патлумачыць прычыну затрыманьня чалавека, яго зьнікненьня, або яго адпусьціць. Бо інакш становіцца незразумела. Калі б гэта тычылася элемэнтарных бытавых крымінальных спраў, тады зразумела — таямніца сьледзтва і гэтак далей. А так чалавек зьнікае, людзі ня ведаюць, дзе ён. Мне ўсе тэлефануюць, шукаюць. Мне гэтая гісторыя дзіўная. Але дэталяў я ня ведаю, ведаю толькі з прэсы». — Як вы лічыце, ці ёсьць падставы для затрыманьня Паўлаўца, каб ім займаліся сьледчыя органы? — Я думаю, што няма. Ён выкладчык, чалавек дастаткова адаптаваны да жыцьця, не маргінал, які незразумела што заяўляў. Ён далёка ня самы рэзкі аўтар, калі мець на ўвазе яго прарасейскія погляды. Ён ні да чога не заклікаў. Ён шмат друкаваўся ў Расеі. У Расеі ёсьць свой закон аб распальваньні міжнацыянальнай варожасьці. Паколькі там да яго ніякіх прэтэнзіяў не прадʼяўляецца, вынаходка мясцовая для мяне ня вельмі зразумелая. Ніякага распальваньня міжнацыянальнай варожасьці я за Паўлаўцом ніколі не назіраў. Я думаю, што ён сабе такога ніколі не дапускаў. Таму, калі прагучала менавіта гэтае абвінавачаньне, то яно абсурднае. Калі справа ў нечым іншым, то тады павінны патлумачыць сьледчыя органы, бо гэта выклікала вялікі рэзананс у Расеі. Каб не выглядаць проста краінай, якая проста рэпрэсуе прарасейскіх журналістаў, трэба Сьледчаму камітэту ці КДБ проста патлумачыць, чаму чалавек затрыманы і дагэтуль не выходзіць на сувязь. — З чым вы зьвязваеце такую актыўнасьць апошнім часам «прарасейскіх журналістаў» у Беларусі? — Тая палітыка шматвэктарная, палітыка адыходу ад Расеі, на наш погляд, не адпавядае інтарэсам беларускага народу, супярэчыць вынікам рэфэрэндуму, і, натуральна, людзі гэтым абураныя і незадаволеныя. Яны і далей будуць пісаць. То бок разьвярнуць рэспубліку сьпінай да Расеі ўлады ня змогуць. У вялікай колькасьці людзей ёсьць пэўны пункт гледжаньня. І проста ім загадаць разварочвацца ад Масквы ў бок Брусэля абсалютна не атрымаецца. Гэта нясе ў сабе небясьпеку вельмі сурʼёзных праблемаў і ўзрушэньняў для рэспублікі. І тое, што журналісты пачынаюць пра гэта пісаць, сьведчыць пра тое, што яны ўжо не баяцца рэакцыі ўладаў. —А чым вы патлумачыце такую рэакцыю з боку беларускіх уладаў? — Ну, калі гэта з гэтым зьвязана, зноў жа патрэбныя нейкія афіцыйныя тлумачэньні. Але калі гэта зьвязана з гэтым, то гэта спроба неяк паўплываць на журналістаў. Відаць, яны перасьледуюць мэту, каб яны актыўна не пісалі. Каб яны пісалі ў духу «Советской Белоруссии» і нейкіх праўрадавых газэт. Гэтага не атрымаецца. Вялікая колькасьць журналістаў, якія выразна маюць свае погляды, яны прыхільнікі інтэграцыі з Расеяй. І яны ўсяляк будуць супрацьдзейнічаць спробам пераарыентаваць Беларусь у бок Эўропы або пайсьці па ўкраінскім варыянце. КомментарииКомментариев пока нет
|
«У Расеі да Паўлаўца ніякіх прэтэнзіяў, вынаходка мясцовая для мяне ня вельмі зразумелая», — Герашчанка
Начиная с 2024 года в Республике Беларусь проходит масштабная подготовка к празднованию 80-летия Победы в Великой Отечественной войне, которая носит общегосударственный, общенародный характер. Ситуация в этом отношении в Белоруссии разительно отличается не только от постсоветских государств, где взяли верх откровенные реваншисты, идейные наследники колаборантов, участвовавших в войне на стороне фашистской Германии – на Украине, в Прибалтике, но и в других странах, сохраняющих память о войне, но не проводящих торжества такого масштаба.
Когда Ленин умер, то Священный Синод Русской православной церкви принял заявление, в котором выражалось «искреннее сожаление по случаю смерти великого освободителя нашего народа из царства великого насилия и гнета на пути полной свободы и самоустроения. Да живет же непрерывно в сердцах оставшихся светлый образ великого борца и страдальца за свободу угнетенных, за идею всеобщего подлинного братства и ярко светит всем в борьбе за достижение полного счастья людей на земле. Мы знаем, что его крепко любил народ… Грядущие века да не загладят в памяти народной дорогу к его могиле, колыбели свободы всего человечества. Великие покойники часто в течение веков говорят уму и сердцу оставшихся больше живых. Да будет же и эта отныне безмолвная могила неумолкаемой трибуной из рода в род для тех, кто желает себе счастья. Вечная память и вечный покой твоей многострадальной, доброй и христианской душе».
Фактически позиция Топонимической комиссии при Совете министров РБ направлена на формирование нерусского (пропольского) топонимического ландшафта в Белоруссии, что не только грубо искажает белорусскую историю, но и способствует отдалению Белоруссии от России, торможению интеграционных процессов в рамках Союзного государства и ЕАЭС.
Украина и украинцы – часть нашего Русского мира, часть нашего большого русского народа. Сейчас Украина во мгле нацизма и бандеровщины, захвачена и управляется нашими врагами. Однако это часть нашего цивилизационного пространства наряду с нынешней Российской Федерацией и Республикой Беларусь и отказаться от части своей истории, части своего народа Россия не сможет по определению, тем более допустить, чтобы недра и богатства Украины навсегда перешли под контроль иноземцев. Но сейчас придётся делать непростой выбор. Думаю, мы в этой ситуации должны поддержать Владимира Путина и принимаемые им решения. Они не всегда представляются очевидными и тем более популярными в ситуации СВО, но и В.Путин, и руководство России делают всё возможное в сложившейся тяжелейшей геополитической ситуации. Тем более важно сохранить единство общества, чтобы быть готовыми к дальнейшей защите своей свободы и независимости.
24 февраля 2022 года Россия начала Специальную военную операцию на Украине, введя войска по всей линии государственной границы. Первоначально ВСУ не смогли оказать должного сопротивления и начали стремительно откатываться по обе стороны от давно укреплённых и прочно удерживаемых украинскими силами позиций под Донецком. Через несколько недель фронт встал – ВСУ заняли боевые позиции, а в боевые подразделения потёк поток мобилизованных украинцев. Мне это напомнило ситуацию с началом освобождения Белорусской ССР. Первые серьёзные бои за белорусские территории Красная Армия начала в конце 1943 года, но наше наступление фактически захлебнулось, перейдя в стадию затяжных тяжёлых боёв при практически замершем фронте.