|
« Назад 16.03.2017 14:49 
Зварот арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча ў сувязі з зацверджаным Саветам Міністраў планам гендарнай роўнасці ў беларускім грамадстве «І стварыў Бог чалавека паводле свайго вобразу, паводле Божага вобразу стварыў яго, стварыў мужчыну і жанчыну» (Быц 1, 27). 17 лютага Савет Міністраў Беларусі зацвердзіў Нацыянальны план дзеянняў па забеспячэнні гендарнай роўнасці ў нашай краіне на 2017–2020 гады. Занепакоены захаваннем Божага закону, які з’яўляецца гарантам ў будаванні шчаслівага жыцця, Каталіцкі Касцёл выказвае сваю глыбокую заклапочанасць патэнцыяльнай магчымасцю распаўсюджвання гендарнай ідэалогіі ў беларускім грамадстве. Дзяржаўныя ўлады Беларусі шматразова выказваліся ў падтрымку маральных і гісторыка-культурных каштоўнасцяў нашага народа, у тым ліку адносна сям’і, якая з’яўляецца падмуркам кожнага грамадства. У той жа час гендэрная ідэалогія мае дэструктыўны характар. Вялікую небяспеку выклікае і тое, што большасць людзей не ўсведамляе, што такое гендарная ідэалогія і якія яна мае наступствы. Сацыяльныя навукі тлумачаць паняцце «гендар» як свабодны (у залежнасці ад культурных абставінаў) выбар чалавекам свайго полу. Гэта азначае, што пол чалавека вызначецца не яго фізіялогіяй, а ўплывам тых ці іншых культурных абставінаў. У наш час гэты пункт гледжання становіцца небяспечнай ідэалогіяй, якая імкліва ўкараняецца ў жыццё. Замест паняцця мужчына і жанчына ўводзяцца ажно сем паняццяў гендарнай прыналежнасці. Усё гэта вядзе да пагрозы знікнення ідэнтычнасці мужчыны і жанчыны, да адмаўлення ад паняцця традыцыйнай сям’і, якая складаецца з бацькі, маці і дзяцей, а таксама да легалізацыі гомасексуальных саюзаў з правам усынаўлення дзяцей і г.д. Прыхільнікі гендарнай ідэалогіі імкнуцца да ўвядзення ў школах маральна скажонага сексуальнага выхавання дзяцей, пры якім забараняецца ўжыванне такіх паняццяў, як «бацька», «маці», «сужэнства» і «сужэнская вернасць». У той жа час яны заахвочваюць да выкарыстання тэрмінаў «бацька А» і «бацька Б», а таксама «партнёрства на пэўны час». Прапануецца вучыць дзяцей таму, што гомасексуалізм ці транссексуалізм — гэта свабодны выбар чалавека, доказам чаго з’яўляюцца прыклады пераапранання хлопчыкаў у адзенне дзяўчынак і наадварот. Такія прыклады ўжо сустракаюцца ў школах некаторых краін Захаду. Усё гэта вядзе да антрапалагічнай рэвалюцыі і маральнага руйнавання грамадства з усімі наступствамі, якія адсюль вынікаюць, у тым ліку да змены полу, фарміравання жаночых рысаў у хлопчыкаў і мужчынскіх — у дзяўчынак. Прыхільнікі гендарнай ідэалогіі сцвярджаюць, што полам можна распараджацца па ўласным меркаванні. Такім чынам яны плануюць стварэнне новага чалавека, які валодае не адпаведнай Божаму намеру свабодай выбару ўласнага полу і сексуальнай арыентацыі. Касцёл не можа заставацца нейтральным ці абыякавым у тым выпадку, калі парушаецца маральнае і натуральнае права, атакуецца ўстаноўлены Богам інстытут сям’і і яе каштоўнасці, сужэнства, мацярынства, бацькоўства, маральнасць у сексуальным жыцці і г.д. Касцёл таксама бароніць правы жанчын і рашуча асуджае несправядлівыя адносіны да яе ў сям’і і грамадстве, але адказам на гэтую праблему не можа быць барацьба супраць сям’і як такой. Салідарнасць паміж сужэнцамі ў сям’і, паміж мужчынамі і жанчынамі ў грамадстве з’яўляецца абавязковаю для таго, каб яны маглі плённа дзейнічаць на карысць усіх людзей, а падтрымка традыцыйнай сям’і, бацькоўства і мацярынства не пагражае правам і годнасці жанчын. У сувязі з вышэйсказаным звяртаюся да дзяржаўных уладаў і ўсяго беларускага грамадства з заклікам не дапусціць яго маральнага разлажэння праз увядзенне ў штодзённую жыццёвую практыку гендарнай ідэалогіі. Законы, якія прымаюцца ў краіне, павінны служыць захаванню традыцыйнай сям’і і спрыяць яе развіццю, бо ад гэтага будзе залежаць будучыня нашай Бацькаўшчыны. Перафразуючы словы св. Яна Паўла II, хочацца сказаць: «Беларусь, калі жадаеш быць вялікаю і моцнаю, барані сям’ю!». Арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч Мінск, 14 сакавіка 2017 г. КомментарииКомментариев пока нет
|
Зварот арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча ў сувязі з зацверджаным Саветам Міністраў планам гендарнай роўнасці ў беларускім грамадстве
Начиная с 2024 года в Республике Беларусь проходит масштабная подготовка к празднованию 80-летия Победы в Великой Отечественной войне, которая носит общегосударственный, общенародный характер. Ситуация в этом отношении в Белоруссии разительно отличается не только от постсоветских государств, где взяли верх откровенные реваншисты, идейные наследники колаборантов, участвовавших в войне на стороне фашистской Германии – на Украине, в Прибалтике, но и в других странах, сохраняющих память о войне, но не проводящих торжества такого масштаба.
Когда Ленин умер, то Священный Синод Русской православной церкви принял заявление, в котором выражалось «искреннее сожаление по случаю смерти великого освободителя нашего народа из царства великого насилия и гнета на пути полной свободы и самоустроения. Да живет же непрерывно в сердцах оставшихся светлый образ великого борца и страдальца за свободу угнетенных, за идею всеобщего подлинного братства и ярко светит всем в борьбе за достижение полного счастья людей на земле. Мы знаем, что его крепко любил народ… Грядущие века да не загладят в памяти народной дорогу к его могиле, колыбели свободы всего человечества. Великие покойники часто в течение веков говорят уму и сердцу оставшихся больше живых. Да будет же и эта отныне безмолвная могила неумолкаемой трибуной из рода в род для тех, кто желает себе счастья. Вечная память и вечный покой твоей многострадальной, доброй и христианской душе».
Фактически позиция Топонимической комиссии при Совете министров РБ направлена на формирование нерусского (пропольского) топонимического ландшафта в Белоруссии, что не только грубо искажает белорусскую историю, но и способствует отдалению Белоруссии от России, торможению интеграционных процессов в рамках Союзного государства и ЕАЭС.
Украина и украинцы – часть нашего Русского мира, часть нашего большого русского народа. Сейчас Украина во мгле нацизма и бандеровщины, захвачена и управляется нашими врагами. Однако это часть нашего цивилизационного пространства наряду с нынешней Российской Федерацией и Республикой Беларусь и отказаться от части своей истории, части своего народа Россия не сможет по определению, тем более допустить, чтобы недра и богатства Украины навсегда перешли под контроль иноземцев. Но сейчас придётся делать непростой выбор. Думаю, мы в этой ситуации должны поддержать Владимира Путина и принимаемые им решения. Они не всегда представляются очевидными и тем более популярными в ситуации СВО, но и В.Путин, и руководство России делают всё возможное в сложившейся тяжелейшей геополитической ситуации. Тем более важно сохранить единство общества, чтобы быть готовыми к дальнейшей защите своей свободы и независимости.
24 февраля 2022 года Россия начала Специальную военную операцию на Украине, введя войска по всей линии государственной границы. Первоначально ВСУ не смогли оказать должного сопротивления и начали стремительно откатываться по обе стороны от давно укреплённых и прочно удерживаемых украинскими силами позиций под Донецком. Через несколько недель фронт встал – ВСУ заняли боевые позиции, а в боевые подразделения потёк поток мобилизованных украинцев. Мне это напомнило ситуацию с началом освобождения Белорусской ССР. Первые серьёзные бои за белорусские территории Красная Армия начала в конце 1943 года, но наше наступление фактически захлебнулось, перейдя в стадию затяжных тяжёлых боёв при практически замершем фронте.