|
« Назад 24.11.2023 13:52 
Разглядаючы ў Інтэрнеце маршрут Міжнароднага пленэрнага выставачнага мастацкага праекта "Руская Атлантыда" ініцыятарам і нязменным кіраўніком, якога з'яўляецца Васільеў Віталь Васільевіч, разумееш, наколькі шырокі яго маштаб.
Віталь Васільеў натхняльнік праекту, арганізатар мастацкіх выставак у розных кутках Расіі. У 2023 годзе з духоўна-асветніцкай місіяй мастацкі праект падарожнічае па гарадах Рэспублікі Беларусь. Са старажытнага беларускага горада Полацка мастацкія палотны прыбылі на Магілёўшчыну ў абласны цэнтр, дзе былі прадстаўлены масаваму наведвальніку ва УК “Магілёўскі абласны краязнаўчы музей ім. А.Р. Раманава», пазней, гонару экспанавання палотнаў знакамітых майстроў мастацкай справы ўдастоіўся раённы гісторыка-краязнаўчы музей горада Слаўгарада.
У кожнай мастацкай выяве палатна хаваецца душа аўтара карціны. Будучы не з намі аўтары-мастакі пасылаюць праз карціны свае думкі, душэўныя перажыванні, вобразы абшараў рускай зямлі, архітэктуры, памятных мясцін – усё напоўнена натхненнем і прыгажосцю ў жывапісных момантах, якія прадстаўлены экспазіцыяй у Выставачнай зале Слаўгарадскага раённага гісторыка-краязнаўчага музея.
Кожны чалавек выказвае свае думкі так, наколькі яму дазваляюць разумовыя магчымасці. Хтосьці ў мастацкай ці празаічнай прамове, а камусьці творчы талент дадзены ад Бога, каб выяўляць свае пачуцці на палатне. Захаваныя ў палотнах моманты, раскрываюць для нас гістарычную сувязь часоў і пакаленняў праз архітэктурныя будынкі і родныя мясціны розных куткоў зямлі.
У момант нараджэння карціны, рэальнае жыццё мастака, пісьменніка, музыканта кудысьці знікае. Адзін на адзін застаюцца Вышэйшы духоўны Творца і чалавек-мастак. Творца ўлівае ў сэрца і думкі аўтара, мастака асаблівыя бачанні сюжэтаў і карцін, многія з якіх па волі Стваральніка дыктуюць бачную выяву праз сугучча і асэнсаванне прадстаўленых вобразаў, якія атачаюць аўру майстра пэндзля або словы ў момант дакранання да паперы.
Жывапісец мазок за мазком адкрывае для простых жыхароў мастацкія вобразы навакольнага свету. Жыццё мастака ў момант стварэння палатна для нас невядомае. Мы можам назіраць толькі з боку за з'яўленнем на чыстай паверхні мазкоў, якія ўмелымі рухамі рукі пакідаюць сляды і гарманічна кладуцца шыўком: рысачка за рысачкай, адчыняючы бачны малюнак выніку працы.
Калі творыць чалавек у рэальным жыцці, становіцца няважным, які стан ён мае. У мастацкай творчасці няма рангаў, таму што кожнае палатно раскрывае ўнікальную адзіную сутнасць самога мастака.
Бо аўтар-складнік карціны раскрывае для наведвальніка агульныя заканамернасці звычайнай жыццёвай мудрасці: чалавек сыходзіць, але тое, што ён пакідае пасля сябе - нязменна. Гэта заканамернае агульнае жыццеўладкаванне дапамагае задумацца над тым: Што добрае кожны з нас пакіне будучыні пасля сябе?
Прадстаўленая ў мастацкім праекце гістарычная праўда прадэманстраваная праз мастацкія творы помнікаў архітэктуры распавядае аб быце і духоўным жыцці ў розныя прамежкі часу. Дзякуючы ініцыятыўным людзям, мастакам, мецэнатам і шматлікім іншым мы можам вярнуцца ў гісторыю і пазнаёміцца з унікальнымі помнікамі культуры, якія часткова ці цалкам захаваліся да нашых дзён.
Прыемна, што на выставе можна разгледзець работы беларусаў: маладога мастака Сайко Уладзіміра (1991 г.н.) з горада Барысава і мастака Ізафатава Аляксандра Рыгоравіча, які нарадзіўся ў 1959 годзе ў горадзе Орша, а цяпер жыве ў Расіі, а таксама мінскай мастачкі Мураўёвай Наталлі і іншых. Прыемна адзначыць удзел у міжнародным праекце « Пленэр «Руская Атлантыда-2017 Асташкоў» мастака Леаніда Ячнева з горада Клімавічы Магілёўскай вобласці. Адразу узгадала 2015 год, калі ладзілася другая мастацкая экспазіцыя Выставачнай залы, на якой былі прадстаўлены работы трох сяброў-мастакоў: заслужанага мастака Расіі Уладзіміра Берднікава (Шумячы, Смаленская вобласць), Леаніда Ячнева (Клімавічы, Беларусь) і Уладзіміра Ерафеева (Крычаў, Беларусь).
Пасля заканчэння выставы "Берагі над Сожам" беларускія мастакі, падарылі музею свае карціны "Разліў на Сожы" (Уладзімір Ерафееў) і "Восеньскі настрой" (Леанід Ячнеў). Наведвальнікі могуць атрымаць асалоду да сярэдзіны снежня 2023 года ад жывапісу, як знакамітых мэтраў, так і мастакоў з Расіі, Славакіі і Беларусі, што пачынаюць сваю творчую кар'еру, але ўжо смела заявілі пра сябе.
16 лістапада 2023 года наведвальнікамі тэматычнай выставы “Руская Атлантыда” сталі навучэнцы, будучыя майстры пэнзля Дзіцячай школы мастацтваў горада Слаўгарада. Уражанні выказвалі самыя розныя. Нават спрабавалі здагадацца, якія тэхнічныя сродкі выкарыстоваў мастак, каб намаляваць карціну. Цікава, што праз выказванне асабістых меркаванняў юныя мастакі пажадалі паспрабаваць майстэрскі талент крытыкаў. На некаторых карцінах звярнулі ўвагу на дэталёвасць створанага мастацкага твора. Але агульны вынік быў такі, што спадабаліся дзецям усе мастацкія творы, і кожны мастак мае асабістыя адметнасці, якія не падобныя да іншых. Вера Стасенка, член Міжнароднай грамадскай арганізацыі “Саюз пісьменнікаў і майстроў мастацтва” КомментарииКомментариев пока нет
|
На экспазіцыі "Руская Атлантыда".
Несмотря на то, что Белоруссия – это партизанский край, в постсоветский период с привлечением всех возможных Интернет-ресурсов (а до попытки государственного переворота в Республике Беларусь в 2020 году – даже на страницах легально продаваемых в киосках СМИ – «Народнай воли» и др.), распространяемых книг (Илья Копыл «Война. Небышино» и др.) силами бело-красно-белой прозападной оппозиции активно проводится компания по дискредитации партизанского движения, перекладывания вины за массовое уничтожение белорусского населения с оккупантов на партизан.
2024 год в Республике Беларусь проходил под знаком 80-летия освобождения от немецко-фашистских захватчиков – было реконструировано и обновлено множество мемориальных и музейных комплексов, памятников и мемориальных досок, создано несколько новых памятных мест. Эта работа продолжилась и в 2025 году.
В каком смысле консервативная идеология может войти в состав идеологии российского и белорусского государства? Разумеется, не в плане отрицания исторического прогресса, противопоставления культурных форм экономическим и политическим институтам, не в признании человека религиозным и греховным существом, не как идеологии охранения несправедливой политики Запада в отношении других стран, а в плане житейского понимания сущности консерватизма как уважительного отношения к своему прошлому, в том числе и советскому периоду жизни, как недопустимости разделения людей по национальному, языковому, религиозному принципу, как сохранения преемственности поколений, культурных традиций и народных обычаев.
Начиная с 2024 года в Республике Беларусь проходит масштабная подготовка к празднованию 80-летия Победы в Великой Отечественной войне, которая носит общегосударственный, общенародный характер. Ситуация в этом отношении в Белоруссии разительно отличается не только от постсоветских государств, где взяли верх откровенные реваншисты, идейные наследники колаборантов, участвовавших в войне на стороне фашистской Германии – на Украине, в Прибалтике, но и в других странах, сохраняющих память о войне, но не проводящих торжества такого масштаба.
Когда Ленин умер, то Священный Синод Русской православной церкви принял заявление, в котором выражалось «искреннее сожаление по случаю смерти великого освободителя нашего народа из царства великого насилия и гнета на пути полной свободы и самоустроения. Да живет же непрерывно в сердцах оставшихся светлый образ великого борца и страдальца за свободу угнетенных, за идею всеобщего подлинного братства и ярко светит всем в борьбе за достижение полного счастья людей на земле. Мы знаем, что его крепко любил народ… Грядущие века да не загладят в памяти народной дорогу к его могиле, колыбели свободы всего человечества. Великие покойники часто в течение веков говорят уму и сердцу оставшихся больше живых. Да будет же и эта отныне безмолвная могила неумолкаемой трибуной из рода в род для тех, кто желает себе счастья. Вечная память и вечный покой твоей многострадальной, доброй и христианской душе».