|
« Назад 09.12.2016 11:20 
«У Расеі да Паўлаўца ніякіх прэтэнзіяў, вынаходка мясцовая для мяне ня вельмі зразумелая», — Герашчанка Cтаршыня віцебскага грамадзкага абʼяднаньня «Рускі дом» Андрэй Герашчанка пракамэнтаваў карэспандэнту Свабоды інфармацыю ў СМІ пра затрыманьне аўтараў расейскіх сайтаў Дзьмітрыя Алімкіна і Юрыя Паўлаўца. «Што тычыцца Алімкіна, я яго ня ведаю, а Паўлаўца я ведаю асабіста. Для мяне гэтая гісторыя дзіўная, падазроная, і, улічваючы грамадзкі рэзананс, я лічу, што сьледчыя органы павінны або патлумачыць прычыну затрыманьня чалавека, яго зьнікненьня, або яго адпусьціць. Бо інакш становіцца незразумела. Калі б гэта тычылася элемэнтарных бытавых крымінальных спраў, тады зразумела — таямніца сьледзтва і гэтак далей. А так чалавек зьнікае, людзі ня ведаюць, дзе ён. Мне ўсе тэлефануюць, шукаюць. Мне гэтая гісторыя дзіўная. Але дэталяў я ня ведаю, ведаю толькі з прэсы». — Як вы лічыце, ці ёсьць падставы для затрыманьня Паўлаўца, каб ім займаліся сьледчыя органы? — Я думаю, што няма. Ён выкладчык, чалавек дастаткова адаптаваны да жыцьця, не маргінал, які незразумела што заяўляў. Ён далёка ня самы рэзкі аўтар, калі мець на ўвазе яго прарасейскія погляды. Ён ні да чога не заклікаў. Ён шмат друкаваўся ў Расеі. У Расеі ёсьць свой закон аб распальваньні міжнацыянальнай варожасьці. Паколькі там да яго ніякіх прэтэнзіяў не прадʼяўляецца, вынаходка мясцовая для мяне ня вельмі зразумелая. Ніякага распальваньня міжнацыянальнай варожасьці я за Паўлаўцом ніколі не назіраў. Я думаю, што ён сабе такога ніколі не дапускаў. Таму, калі прагучала менавіта гэтае абвінавачаньне, то яно абсурднае. Калі справа ў нечым іншым, то тады павінны патлумачыць сьледчыя органы, бо гэта выклікала вялікі рэзананс у Расеі. Каб не выглядаць проста краінай, якая проста рэпрэсуе прарасейскіх журналістаў, трэба Сьледчаму камітэту ці КДБ проста патлумачыць, чаму чалавек затрыманы і дагэтуль не выходзіць на сувязь. — З чым вы зьвязваеце такую актыўнасьць апошнім часам «прарасейскіх журналістаў» у Беларусі? — Тая палітыка шматвэктарная, палітыка адыходу ад Расеі, на наш погляд, не адпавядае інтарэсам беларускага народу, супярэчыць вынікам рэфэрэндуму, і, натуральна, людзі гэтым абураныя і незадаволеныя. Яны і далей будуць пісаць. То бок разьвярнуць рэспубліку сьпінай да Расеі ўлады ня змогуць. У вялікай колькасьці людзей ёсьць пэўны пункт гледжаньня. І проста ім загадаць разварочвацца ад Масквы ў бок Брусэля абсалютна не атрымаецца. Гэта нясе ў сабе небясьпеку вельмі сурʼёзных праблемаў і ўзрушэньняў для рэспублікі. І тое, што журналісты пачынаюць пра гэта пісаць, сьведчыць пра тое, што яны ўжо не баяцца рэакцыі ўладаў. —А чым вы патлумачыце такую рэакцыю з боку беларускіх уладаў? — Ну, калі гэта з гэтым зьвязана, зноў жа патрэбныя нейкія афіцыйныя тлумачэньні. Але калі гэта зьвязана з гэтым, то гэта спроба неяк паўплываць на журналістаў. Відаць, яны перасьледуюць мэту, каб яны актыўна не пісалі. Каб яны пісалі ў духу «Советской Белоруссии» і нейкіх праўрадавых газэт. Гэтага не атрымаецца. Вялікая колькасьць журналістаў, якія выразна маюць свае погляды, яны прыхільнікі інтэграцыі з Расеяй. І яны ўсяляк будуць супрацьдзейнічаць спробам пераарыентаваць Беларусь у бок Эўропы або пайсьці па ўкраінскім варыянце. КомментарииКомментариев пока нет
|
«У Расеі да Паўлаўца ніякіх прэтэнзіяў, вынаходка мясцовая для мяне ня вельмі зразумелая», — Герашчанка
Слаженность государственной работы во многом зависит от ее идеологического смысла. Деятельность работников государственных органов должна быть привязана к определенной идеологической парадигме. Речь не идет о том, чтобы подвести всех под единый идеологический знаменатель, речь идет о том, что государственные служащие обязаны быть не только номенклатурным олицетворением государственной политики, но и идеологическими представителями государства. Стратегический курс государства должен постоянно получать идеологическую подпитку, чтобы граждане обрели чувство солидарной ответственности за проводимую в стране государственную политику.
В Республике Беларусь два государственных языка – белорусский и русский. Причём, в 17-й статье Конституции РБ очерёдность расположения языков определяется алфавитом, а не каким-то верховенством одного языка над другим. Однако некоторые высокопоставленные депутаты и партийные функционеры этого понимать не желают и всячески пытаются низвести русский язык в разряд чуждых для белорусов и некой второсортности. При этом белорусскому обществу в качестве кумиров пытаются навязать таких ненавистников всего русского, как польские шляхтичи, посредственный литератор Франциск-Бенедикт Богушевич и псевдоакадемик (имел четыре класса образования) Вацлав Ластовский.
Куда бы ни забросила нелёгкая военная судьба наших людей, они часто оказывались в самой гуще борьбы с врагом, не теряли веры в Победу нашей Родины. Факты и детали участия белорусов в рядах европейского Движения Сопротивления ещё будут уточнены. Но главное в другом – наши белорусы вместе с русскими, украинцами и другими народами Советского Союза, оказавшись вдали от родных мест, не покорились врагу и как могли, приближали крах Гитлера. Могилы наших земляков, часто даже без указания настоящих имён и фамилий, разбросаны по всей Европе и зримо напоминают про время героев, отдавших свои жизни за то, чтобы жили мы с вами.
Под видом защиты прав и свобод личности (на самом деле прав и свобод олигархов) пытаются строить гражданское общество не в интересах широкой общественности, а по западным указкам, то есть по указкам западной бюрократии и олигархии. Такая антинациональная по отношению к нашим государствам позиция отстаивания прав и свобод личности предопределяет то, что строительство гражданского общества в Беларуси и России сведется к западному диктату и специфической форме эксплуатации наших народов со стороны западных государств и корпораций.
Сейчас под видом «защиты и укрепления белорусского суверенитета» активизировались противники российско-белорусской интеграции, прикрываясь «радением о Беларуси». Именно из их рядов раздаются многие сомнительные инициативы, скорее уместные в рядах бело-красно-белых толп 2020 года. Если не будем обращать на это должного внимания, то в попытках построить всё «по своему, не так как в России» даже не заметим, как заблудимся в трёх соснах непонятных идеологических концепций хуторского мышления, что неминуемо приведёт к повторению 2020 года!